Αφιερωμένο στο γιό μας που τον χάσαμε πριν πέντε χρόνια… αν και για εμάς δεν έχει φύγει λεπτό από κοντά μας...

Από τότε που σε αποκτήσαμε ήμασταν περήφανοι για ’σένα...

Ήμασταν περήφανοι γιατί διακρινόσουν για την καλοσύνη και την ευαισθησία σου, χαρίσματα που σ’ έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό σε όλους.

Μέσα στα μάτια σου μπορούσαμε να διακρίνουμε την αγωνία το ενδιαφέρον και την αγάπη σου για εμάς...

Η παρουσία σου δίπλα μας, μάς έκανε να αισθανόμαστε παντοδύναμοι…

Μια ζεστή σου ματιά μια γλυκιά σου κουβέντα, ένα χάδι ήταν ανέκαθεν ένα μικρό δείγμα της αληθινής ευτυχίας που ζήσαμε μαζί σου.

Η μοίρα όμως τελικά μας έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι και χώρισε, εσένα το πρότυπο ανθρώπου και παιδιού από εμάς που σε λατρέψαμε...

Η γλυκιά φωνή σου μας συνοδεύει παντού και το μόνο που μπορούμε να σου ζητήσουμε είναι να έρχεσαι συχνά στον ύπνο μας, γιατί τα όνειρα πολλές φορές μοιάζουν αληθινά.

Μας φαίνονται σαν όνειρο αυτές οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, που πέρασαν από τον άδικο χαμό σου!

Νομίζουμε ότι ήταν σαν χθες που μάθαμε ότι έφυγες!

Έσβησες τόσο ξαφνικά, τόσο άδικα, τόσο γρήγορα!

Τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβες να χαρείς ότι ονειρευόσουν!

Το μυαλό μας δεν σταματάει λεπτό να σκέφτεται εκείνη την ημέρα!

Μια μέρα που θα μείνει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό των δικών σου ανθρώπων!

Μια μέρα που αποφάσισες να φύγεις από κοντά μας και να πας να ζήσεις κάπου αλλού!

Εσένα Λουκά που μας έλειψες από την πρώτη κιόλας μέρα!

Μας λείπει το χαμόγελό σου, η ξεγνοιασιά σου, η αγάπη σου, η αγκαλιά σου...

Μας λείπεις!!!

Τώρα όλα έχουν μείνει στο μυαλό μας που έχει τόσα πολλά να θυμηθεί για ’σένα!

Μόνο οι φωτογραφίες σου και τα προσωπικά σου αντικείμενα υπάρχουν τώρα πια, καθώς και οι αμέτρητες αναμνήσεις στον καθένα από εμάς!

Πιο πολύ όμως θυμόμαστε το χαμόγελό σου!

Αυτό το χαμόγελο που φώτιζε τους πάντες και το ζήλευαν όλοι!

Είναι τρομερό να σκεφτόμαστε ότι αυτό το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη σου…

Σκεφτόμαστε ότι αυτή η έκφραση ίσως να ήταν και η απορία για τα χαμηλωμένα και λυπημένα μάτια μας!

Με το απονήρευτο και παιδικό μυαλό που είχες, σκεπτόμαστε πως δεν κατάλαβες τι μας δημιούργησες φεύγοντας...

Ακόμα κι έτσι όμως, πιστεύουμε ότι εκεί που είσαι τώρα, θα περνάς το ίδιο καλά, όπως περνούσες μαζί μας!

Εμείς λοιπόν με τη σειρά μας σου ευχόμαστε να περνάς όσο πιο καλά μπορείς χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα!

Το μόνο που σου ζητάμε και θέλουμε είναι να μας επισκέπτεσαι πότε, πότε στα όνειρά μας και να μας λες για την καινούρια σου ζωή!

Εμείς θα σου ευχόμαστε ότι καλύτερο!!!

Να ξέρεις ότι δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!!!

ΟΔΚΕ και ΣΥΔΚΝΑ τίμησαν τη μνήμη του Λουκά Βασαλά !

ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

Σαν σήμερα πριν 4 χρόνια, στις 18 Δεκεμβρίου 2006, έφυγαν από τη ζωή ο Λουκάς Βασαλάς (ετών 28) και ο Γιάννης Αλεξανδρής (ετών 26).

Αιτία, η εγκληματική οδήγηση από ένα υπερόπτη και επιδειξία, νεόπλουτο οδηγό, τον Αθανάσιο Λιάγκα από τα Τρίκαλα, ο οποίος οδηγώντας οριακά και εξαντλώντας τις δυνατότητες του θηριώδους BMW X5, με διπλάσια ταχύτητα του επιτρεπομένου ορίου, κατέπεσε στο ακινητοποιημένο αυτοκίνητο των παιδιών στον ερυθρό σηματοδότη της διασταύρωσης του Σκαραμαγκά, με αποτέλεσμα τον θάνατο των επιβαινόντων.
Μετά από αναβολές, έγινε η δίκη η οποία καθυστερούσε, καθώς ο κατηγορούμενος παρουσίαζε πιστοποιητικά νοσηλείας σε ψυχιατρική κλινική.
Τελικά ήρθε η καταδίκη του από το δικαστήριο σε 8 ½ έτη φυλάκισης, τα οποία έγιναν κατά συγχώνευση 5 και παρά την παρουσία “Μπράβων” στο δικαστήριο για την εξάσκηση ψυχολογικής βίας.
Μετά την απόφαση του δικαστηρίου, ο κατηγορούμενος άσκησε έφεση, η οποία δεν εκδικάστηκε ποτέ, διότι ψηφίστηκε Νόμος επί Υπουργίας Καστανίδη και όσοι έχουν έως 5 έτη φυλάκισης την εξαγοράζουν προς 3 Ευρώ την ημέρα λόγω πληρότητας των φυλακών... για να συνεχίζουν την ανάρμοστη οδηγική συμπεριφορά τους, αφού δεν του στέρησαν ούτε για μια μέρα την άδεια οδήγησης.

Προσφορά στη μνήμη Λουκά Βασαλά !

Στις 25 Ιουλίου θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια του νέου κυλικείου στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στο Δάσος Χαϊδαρίου, προσφορά της οικογένειας Βασαλά στη μνήμη Λουκά Βασαλά !
Είναι γνωστή η Ιστορία του άδικου χαμού του Λουκά, όταν το βράδυ της 18ης Δεκεμβρίου 2006 και ενώ με το αυτοκίνητό του ήταν σταματημένος σε κόκκινο φωτεινό σηματοδότη, εντελώς εγκληματικά έπεσε από πίσω του ένα υπερπολυτελές τζιπ που οδηγούσε ο Αθανάσιος Λιάγκας από τα Τρίκαλα προκαλώντας να βρεί ακαριαίο θάνατο ο Λουκάς και ο συνοδηγός του Γιάννης Αλεξανδρής !

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εν λόγω οδηγός κυκλοφορεί ελεύθερος χωρίς να του στερηθεί καν η άδεια οδήγησης !

Η δικαίωση αργεί ακόμη

Τρία χρόνια πέρασαν όταν στην τοπική κοινωνία του Χαϊδαρίου ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση του θανάτου του 28χρονου Λουκά Βασαλά και του φίλου του Γιάννη Αλεξανδρή 26 ετών.

Εκείνο το βράδυ της 18ης Δεκεμβρίου του 2006 τα δύο νεαρά παιδιά με το αυτοκίνητό τους, που οδηγούσε ο Λουκάς Βασαλάς, περίμεναν υπομονετικά μπροστά στο κόκκινο φανάρι, στον Ασπρόπυργο στο ύψος των διυλιστηρίων, όπου ξαφνικά με όλη του τη δύναμη ήρθε από πίσω να τους παρασύρει ο θάνατος.

Ήταν ένα 4x4 με τρικαλινές πινακίδες και οδηγό τον Θανάση Λιάγκα, το αυτοκίνητο του οποίου κατέπεσε με υπερβολική ταχύτητα στο σταματημένο, μπροστά στο κόκκινο φανάρι, αυτοκίνητο των δύο παιδιών.

Η εγκληματική ενέργεια έφτασε τελικά στο ακροατήριο τον Δεκέμβριο του 2008, μετά από τρεις αναβολές και χωρίς την παρουσία του ίδιου του κατηγορουμένου ο οποίος μέσω του συνηγόρου του επικαλέστηκε ψυχολογικά προβλήματα για την μη εμφάνισή του στο δικαστήριο.

Η πρωτόδικη απόφαση ήταν καταδικαστική με πεντάχρονη φυλάκιση.

Από την πλευρά της υπεράσπισης ασκήθηκε έφεση η οποία θα εκδικαστεί τον Φεβρουάριο του 2010.

Αξίζουν να σημειωθούν δύο γεγονότα, το εν λόγω τζιπ ήταν πετρελαιοκίνητο που ως γνωστό η κυκλοφορία του επιτρέπεται μόνο στις επαρχιακές πόλεις και όχι στην Αθήνα.
Ακόμη, δυόμισι χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, παρά την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση, ανεξάρτητα της τελεσιδικίας και ενώ θα μπορούσε να του αφαιρεθεί, έστω και προσωρινά το δίπλωμα οδήγησης, ο συγκεκριμένος συνεχίζει να οδηγεί τόσο στην πόλη των Τρικάλων όσο και εκτός αυτής.